Czy nieuleczalnie chorzy pacjenci powinni mieć możliwość zakończenia swojego życia przez eutanazję z udziałem lekarza?

Jeśli postawiłbyś się w sytuacji osoby nieuleczalnie chorej, jak mogłoby zmienić się Twoje podejście do wspomaganego samobójstwa?

Czy sądzisz, że ból i prawo do jego uniknięcia powinny uwzględniać legalizację wspomaganej śmierci pacjentów nieuleczalnie chorych?

W jaki sposób pochodzenie kulturowe lub religijne może kształtować opinię na temat tego, czy wspomagane samobójstwo powinno być osobistym wyborem?

Jakie są Twoje przemyślenia na temat równowagi pomiędzy świętością życia a łagodzeniem nieznośnego cierpienia, gdy nie ma lekarstwa?

Gdyby przyjaciel cierpiał nieuleczalnie, jakiej rady udzieliłbyś mu w związku z wyborami, jakie będzie musiał podjąć pod koniec życia?

Czy potrafisz sobie wyobrazić sytuację, w której zakończenie własnego życia mogłoby wydawać się aktem współczucia, a nie zbrodnią?

W jaki sposób Twoje osobiste wartości lub przekonania mogą wpłynąć na Twoje stanowisko w sprawie tego, czy jednostki powinny mieć autonomię w zakresie własnego życia i śmierci?

Co sądzisz o idei posiadania prawa do wyboru, jak zakończy się życie, zwłaszcza w przypadku skrajnego, nieuleczalnego bólu?

Jak byś się czuł, gdybyś miał moc zakończyć cierpienie bliskiej osoby poprzez podjęcie decyzji, wiedząc, że jej stan jest nieodwracalny?