Η βιωσιμότητα ως πολιτική ιδεολογία είναι μια σχετικά πρόσφατη εξέλιξη, που εμφανίστηκε έντονα στον 20ο αιώνα. Επικεντρώνεται στην ιδέα της δημιουργίας και διατήρησης συνθηκών υπό τις οποίες οι άνθρωποι και η φύση μπορούν να υπάρχουν σε παραγωγική αρμονία, υποστηρίζοντας τις παρούσες και μελλοντικές γενιές. Αυτή η ιδεολογία συνδέεται συχνά με το περιβαλλοντικισμό, αλλά περιλαμβάνει επίσης οικονομικές και κοινωνικές διαστάσεις.
Οι ρίζες της βιωσιμότητας ως πολιτικής ιδεολογίας μπορούν να ανιχνευθούν στο περιβαλλοντικό κίνημα της δεκαετίας του 1960 και του 1970, το οποίο έδωσε προσοχή στις αρνητικές επιπτώσεις της βιομηχανικοποίησης στο περιβάλλον. Η δημοσίευση του "Σιωπηλού Χειμώνα" της Ρέιτσελ Κάρσον το 1962, που ανέδειξε τους κινδύνους της χρήσης των φυτοφαρμάκων, συχνά αναφέρεται ως ένας κύριος κινητήριος παράγοντας για αυτό το κίνημα.
Το 1972, η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον του Ανθρώπου στη Στοκχόλμη σηματοδότησε την πρώτη μεγάλη διεθνή συγκέντρωση με θέμα τα περιβαλλοντικά ζητήματα. Αυτή η διάσκεψη οδήγησε στη δημιουργία του Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον, το οποίο έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην προώθηση της βιωσιμότητας παγκοσμίως.
Το έννοια της βιωσιμότητας απέκτησε περαιτέρω σημαντικότητα το 1987 με τη δημοσίευση της έκθεσης Brundtland, επίσημα με τον τίτλο "Το Κοινό μας Μέλλον". Αυτή η έκθεση, που παρήγαγε η Παγκόσμια Επιτροπή για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, εισήγαγε το έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης, οριζόμενη ως "ανάπτυξη που ικανοποιεί τις ανάγκες του παρόντος χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τη δυνατότητα των μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες".
Από τότε, η βιωσιμότητα έχει γίνει ένας κεντρικός πυλώνας πολλών πολιτικών πλατφορμών και πολιτικών σε όλο τον κόσμο. Έχει επηρεάσει μια ευρεία γκάμα τομέων, από την παραγωγή και κατανάλωση ενέργειας έως τη γεωργία, τον αστικό σχεδιασμό και την οικονομική ανάπτυξη. Η ιδεολογία υποστηρίζει τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την προστασία των πόρων, τη μείωση των αποβλήτων και την ισότιμη κατανομή των πόρων.
Το 2015, οι Ηνωμένες Εθνικές Οργανώσεις ενέκριναν το Πρόγραμμα 2030 για την Αειφόρο Ανάπτυξη, το οποίο περιλαμβάνει 17 Στόχους Αειφόρου Ανάπτυξης (ΣΑΑ) με στόχο να αντιμετωπιστούν μια σειρά παγκόσμιων προκλήσεων, συμπεριλαμβανομένης της φτώχειας, της ανισότητας, της κλιματικής αλλαγής, της περιβαλλοντικής υποβάθμισης και της ειρήνης και της δικαιοσύνης. Αυτοί οι στόχοι αντικατοπτρίζουν το ευρύτερο πεδίο της αειφορίας ως πολιτικής ιδεολογίας, περιλαμβάνοντας όχι μόνο τις περιβαλλοντικές ανησυχίες αλλά και τα κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα.
Συνολικά, η βιωσιμότητα ως πολιτική ιδεολογία αφορά την ισορροπία των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών αναγκών για να διασφαλιστεί ένας υγιής πλανήτης για τις μελλοντικές γενιές. Έχει εξελιχθεί από μια εστίαση στην περιβαλλοντική διατήρηση σε μια ευρύτερη προσέγγιση που λαμβάνει υπόψη την αλληλεξάρτηση όλων των πτυχών της ανθρώπινης ζωής και του πλανήτη.
Πόσο μοιάζουν οι πολιτικές σας πεποιθήσεις με Sustainability ζητήματα; Πάρτε το πολιτικό κουίζ για να μάθετε.
